تاثیر عواطف نادرست

یکدیگر را دوست بدارید اما .... از عشق زنجیر مسازید.

بگذارید عشق همچون دریایی مواج میان ساحل جانتان در تموج و اهتزاز باشد

جام های یکدیگر را پر کنید اما.... از یک جام منوشید 

از نان خود به یکدیگر هدیه دهید اما ..... هر دو از یک قرص نان تناول مکنید

به شادمانی باهم برقصید و آواز بخوانید اما..... بگذارید هر یک برای خود تنها باشید 

همچون سیم های عود که هر یک در مقام خود تنها است،

  اما همه با هم به یک آهنگ مترنم اند

دل هایتان را به هم بسپارید اما ...... به اسارت یکدیگر ندهید

زیرا تنها دست زندگی است که

می تواند دل های شما را در خود نگاه دارد 

در کنار هم بایستید

اما 

نه بسیار نزدیک 

از آن که ستون های معبد به جدایی بار، بهتر کشند

و بلوط و سرو در سایه ی هم به کمال رویش نرسند 

چقدر این متن بالا رو که از جبران خلیل هست رو دوست دارم و چقدر زیبا

گفته که همدیگرو دوست بدارید اما از عشق زنجیر نسازید...کنار هم بایستید

اما نه بسیار نزدیک... و همینطور جمله ای که میگه : دشمنانتان را ببخشید و

دوستانتان را رها و آزاد سازید.

تو یه کتابی خوندم ما به عزیزانمان محبت میکنیم و این تمایل را عشق

مینامیم. ولی در مقابل , از اونها توقع داریم که مطابق میل ما رفتار کنند در حالیکه

این نوعی تملک خودخواهانست و بعد تعجب میکنیم از اینکه چرا اونها از کمک ما قدردانی

نمیکنند و واکنش منفی نشان میدهند.

بنظر من خیلی از ما اینروزها از محبت هامون زندانی می سازیم و اینکه منتظر می شیم

تا طرفمون ثابت کنه که محبت ما رو درک کرده و یا اینکه منتظریم تا جبران کنه,

د رحالیکه با این کار فقط اون طرف رو از خودمون فراری میدیم , چرا که هیچکس دوست نداره

تحت هیچ شرایطی اسیر باشه , محبت خالصانه یعنی همینکه محبت کردیم دوست یا

عزیزمان را رها کنیم و ذهنا آزادش کنیم....با خوبی کردنمون بدنبال داشتن حق بیشتر نباشیم

البته من امتحان کردم و تا اندازه ای موفق هم شدم نتیجش هم این بود که دیگه کمتر از کسی

توقع دارم , و آرامش ذهنی ام هم بیشتر شده...پس یه جورایی نمیتونه شعار باشه, چون با 

تمرین ذهنی کم کم جا میفته .